شهر سوال ـ چنانكه می‌دانید علم بهترین نعمتی است كه خداوند به انسان عطا فرموده است تا به بركت آن از جهالت رها شود و راه درست را تشخیص دهد. چنانكه اگر علم از جوامع انسانی رخت بر بندد، جامعه انسانی تبدیل به جامعه درندگان خواهد شد. اگرچه استفاده صحیح از علم نیز مسئله مهم است و اگر از علم استفاده‌ای در جهت ارتقای انسانیت و پیشرفتو تمدن به كار گرفته شود در این صورت علم مفید خواهد بود، ولی اگر همین نعمت بزرگ الهی را مثلا برای ساختن بمب اتم به كار گیرند و به وسیله آن انسان‌ها را به خاك خون بكشند، این علم ابزاری خواهد بود، که تنها جنایت ها و خباثت ها را بزرگ تر می کند.
تاریخ انبیاء
چرا نام حضرت موسی (ع) بیش از نام دیگر پیامبران در قرآن آمده است؟
شهر سوال ـ در قرآن به سرگذشت بنی اسرائیل توجه زیادی شده است پس طبیعتا از پیامبر این قوم نیز سخنان بیشتری مطرح می شود. و برای درک چرایی آن ابتدا باید دقت کنیم که قرآن، کتاب هدایت است و جایگاهش با جایگاه یک کتاب تاریخی متفاوت است:
آیا در غیر از قرآن نیز داستان طوفان نوح بیان شده است؟
شهر سوال ـ بعضى از انگلیسى ها به الواحى از آجر دست یافتند كه در آن این روایت با حروف میخى نوشته شده و متعلق به دوره" آشور بانیپال" بود، یعنى حدود ششصد و شصت سال قبل از میلاد مسیح بوده و خود آن از نوشته اى متعلق به قرن هفتم قبل از میلاد نقل شده بود، در نتیجه نمى تواند از سفر تكوین تورات گرفته شده باشد چون قدیمى تر از آن بوده است.
طوفان نوح چگونه بوده است؟
شهر سوال ـ اطلاعات بشرى در مورد حوادث گذشته زمین، هنوز به آن اندازه نیست كه بتواند قضاوتى صحیح و كلى درباره همه رخدادها داشته باشد. بسیارى از مسائل تاریخى و طبیعى، هنوز براى بشر به شكل معما باقى مانده است. چگونگى ساختن اهرام مصر، چگونگى احداث مناطق وسیع و مسطح بر فراز كوههاى بعلبك لبنان، سرنوشت جزیره آتلانتیس (كه بقایاى آن در قعر دریاهاست) و دهها اثر دیگر كه هنوز توجیهى متناسب با علوم و ابزارهاى عادى بشرى ارائه نشده است، نشان می دهد که شناخت ما از گذشته کامل نیست.
نام کتاب حضرت نوح چه بوده است؟
شهر سوال ـ و بنابر نقل المیزان امام صادق (ع) فرمود آن صحفى كه خداى تعالى در آیه" صُحُفِ إِبْراهِیمَ وَ مُوسى" نام مى برد، نزد ما است، پرسید: آیا صحف نامبرده به صورت الواح است؟ فرمود: آرى
مگر حضرت آدم(ع) از درخت ممنوعه نخورد؟ آیا این کار جز گناه معنای دیگری میدهد؟
شهر سوال ـ هیچ پیامبرى مرتکب گناه نمى شود، و مقام پیشوائى خلق به شخص گناهکار، واگذار نخواهد شد،«لا ینال عهدی الظالمین»[بقره/۱۲۴] و میدانیم که آدم از پیامبران الهى بود، بنابراین آنچه در این آیات ذکر شده مانند پاره اى از تعبیرات دیگر که درباره سایر پیامبران در قرآن آمده است که نسبت عصیان به آنها داده شده ، همگى به معنى عصیان نسبى و ترک اولى است ، نه گناه مطلق
مگر حضرت موسی(ع) قتل نفس نکرد؟ آیا این کار او گناه نبود؟
شهر سوال ـ آنچه از حضرت موسى سر زد ترك اولائى بیش نبود، و روشن است كه ترك اولى به معنى كارى است كه ذاتاً حرام نیست بلكه موجب مىشود كه كار خوبتر ترك گردد بى آنكه خلافى انجام شده باشد. و موسى (ع) با این عمل، خودش را به زحمت انداخت چرا كه قتل یك قبطى بتوسط موسى چیزى نبود كه فرعونیان به آسانى از آن بگذرند. و اضافه بر آن اینكه حضرت موسى (ع) در دعواى مرد قبطى و مرد بنى اسرائیل قصد كشتن مرد قبطى را نداشت، و این عدم قصد موسى نه به خاطر آنكه آنها مستحق قتل نبودند بلكه به خاطر پىآمدهایى كه این عمل ممكن بود براى موسى و بنى اسرائیل داشته باشد.
نام پدر حضرت ابراهیم چه بوده است؟
شهر سوال ـ ظاهراً بین نسب شناسان ومورخان اختلافی نیست كه نام پدرحضرت ابراهیم(ع)،«تارخ»بوده وبعضی نسب آن بزرگوار را تا نوح پیغمبرچنین نوشته اند: «ابراهیم بن تارخ بن ناحوربن سروج بن رعوبن فالج بن عابربن شالح بن ارفخشید بن سام بن نوح».[۱]
حضرت یوسف در کدام شهر دفن شدند؟
شهر سوال ـ مسعودی می گوید: «سبب این كه حضرت موسی(ع) جنازۀ حضرت یوسف(ع) را از مصرمنتقل كرد، آن بود كه باران بربنی اسرائیل نبارید. پس خدای متعال به حضرت موسی(ع) وحی فرمود كه جنازۀ یوسف(ع) را بیرون بیاور.
درباره حضرت دانیال نبی چه اطلاعاتی موجود است؟
شهر سوال ـ در اثبات الوصیه درباره ایشان می نویسد: بعد از منذر بن شمعون دانیال علیه السّلام براى امر خدا اقدام نمود و بخت النصر از دنیا رفت و پسرش فهر كه كافرى خبیث بود مدت (۱۶) سال و چند روزى سلطنت كرد. فهر لعین دستور داد تا حفره و گودالى در زمین كندند و دانیال را با یاران آن حضرت در آن حفره (كه پر از آتش بود) انداختند، و آتش نزدیك آنان نیامد و چیزى از بدن آنان را نسوزانید.
